تغییر آدرس سایت ادارات مناطق و نواحی وزارت آموزش و پرورش ، برای برخی از کاربران که از آدرس جدید بی اطلاع بوده اند مشکل ساز شد.

در اواسط هفته اخیر برخی از مراجعان و بازدیدکنندگان سایت های آموزش و پرورش (که اکثراً از فرهنگیان، معلمان و دانش آموزان و اولیای آنان هستند) به آدرس های قبلی وبسایت های منطقه ها و ناحیه های مختلف با خطایی مشابه خطای زیر مواجه شده اند:

Error in find & loading Active Template

اطلاعات کسب شده از وبسایت های ادارات کل آموزش و پرورش استان ها حاکی از تغییر نشانی دسترسی تمامی وبسایت اداره های مناطق و نواحی وزارت آموزش و پرورش است.

در واقع آدرس اکثر وبسایت های زیرمجموعه وزارت آموزش و پرورش از قالب و قاعده ای خاص و ساده تبعیت می کند و به صورت زیردامنه یا سابدومینی (subdomain) از دامنه اصلی این وزارتخانه یعنی medu.ir است.

آدرس جدید سایت ادارات مناطق آموزش و پرورش چگونه تغییر کرده است؟

به عنوان مثال آدرس پورتال همگام به صورت hamgam.medu.ir و نشانی درگاه ورود به ازمون های وزارت آموزش و پرورش که سامانه ای برای ثبت نام امسال آزمون ورودی پایه هفتم تیزهوشان و تکمیل ظرفیت پایه دهم سمپاد بوده ، به شکل azmoon.medu.ir است. درباره زیردامنه (سابدومین) در انتهای این مطلب بخوانید.

به همین صورت آدرس وبسایت ادارات کل آموزش و پرورش استان ها نیز به صورت زیردامنه ای از دامنه اصلی وزارت آموزش و پرورش است. مثلاً نشانی سایت اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی به صورت razavi.medu.ir بوده و یا آدرس وبسایت اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران به شکل tehran.medu.ir است.

در مرتبه ای پایین تر، وبسایت ادارات مناطق آموزش و پرورش قرار دارد که تا پیش از این به شکل زیردامنه ای از وبسایت ادارات کل استان ها در دسترس بودند. به عنوان مثال نشانی سایت آموزش و پرورش ناحیه 1 مشهد مقدس به صورت زیردامنه ای از آدرس سایت اداره کل استان خراسان رضوی بوده و به شکل n1.razavi.medu.ir در دسترس کاربران قرار داشت. و یا سایت مدیریت آموزش و پرورش منطقه 1 شهر تهران با آدرس th1.tehran.medu.ir بود که همان طور که ملاحظه می شود به شکل سابدومینی از آدرس سایت اداره کل شهر تهران بود.

آدرس جدید سایت ادارات مناطق و نواحی آموزش و پرورش

اما از روزهای پایانی خرداد ماه 1399 به دلایلی سایت های ادارات مناطق و شهرستان ها و نواحی آموزش و پرورش با تغییر جزئی با آدرس های جدید در دسترس قرار گرفته اند.

تغییر جزئی در آدرس های جدید وب سایت مناطق شامل جایگزینی اولین دات (نقطه) با یک دش (خط تیره) است. یعنی مثلاً نشانی سایت اداره آموزش و پرورش ناحیه یک مشهد مقدس به صورت n1-razavi.medu.ir درآمده و آدرس وبسایت منطقه یک شهر تهران به th1-tehran.medu.ir تغییر یافته است.

در نتیجه این تغییر کلی در آدرس سایت های ادارات زیرمجموعه استان ها، اولاً نشانی وبسایت های مناطق و نواحی به شکل سابدومینی از آموزش و پرورش استان متبوع نیست و صرفاً زیردامنه ای از سایت اصلی medu.ir است؛ ثانیاً پروتکل https برای این گروه از سایت ها به درستی کار کرده و کاربران دیگر در اولین بازدید از این سایت ها با خطای معتبر نبودن گواهی امنیتی ssl مواجه نمی شوند. درباره پروتکل https در انتهای این مطلب بخوانید.

دامنه و زیردامنه چیست؟

دامنه اینترنتی

دامنه اینترنتی (Internet domain) نام دامنه در شبکه اینترنت است که یک وبسایت از طریق آن در دسترس قرار می گیرد. دامنه اینترنتی به منظور شناسایی یک رشته در شبکه و امکان آدرس دهی به آن، به کار می رود. هر نشانی اینترنتی از دو بخش دامنه و پسوند تشکیل شده که مثلاً در نشانی اینترنتی وزارت آموزش و پرورش  (medu.ir) ، دامنه، عبارت medu و پسوند دامنه هم ir. است. (ir. دامنه جمهوری اسلامی ایران است.)

زیردامنه

در سلسله مراتب سامانه نام دامنه، یک زیردامنه (Subdomain) ، دامنه ای است که بخشی از یک دامنه بزرگتر و سطح بالاتر است. یک زیردامنه بیانگر وابستگی نسبی است، نه وابستگی مطلق: مثلاً سایت وزارت آموزش و پرورش (medu.ir) شامل یک زیردامنه از دامنه IR است، و  hamgam.medu.ir شامل یک زیردامنه از دامنه medu.ir است.

HTTPS چیست؟

پروتکل امن انتقال ابرمتن یا HTTPS یک پروتکل ارتباطی برای انتقال امن اطلاعات در شبکه های کامپیوتری است که به صورت خاص در اینترنت استفاده می شود. در ابتدا از این پروتکل فقط برای انجام تراکنش های بانکی، ارسال ایمیل های مهم و کارهای حساس دیگر بر روی شبکه وب جهانی استفاده می شد. امن کردن ارتباطات کاربران، شناسایی وبسایت های معتبر و مخفی کردن هویت کاربران از جمله استفاده‌های جدید پروتکل HTTPS است. در واقع HTTPS بر روی یک شبکه کامپیوتری غیر امن، مانند اینترنت، یک بستر امن ایجاد می کند.

وجود کلمهٔ HTTPS در ابتدای آدرس، به مرورگرهای وب مانند فایرفاکس نشان می دهد که برای اتصال به آن وبسایت باید از پروتکل های امنیتی خاصی استفاده کنند. در واقع این نرم افزارهای مرورگر با استفاده از مراجع صدور گواهی دیجیتال که به صورت پیش فرض داخلشان نصب شده، قادر به تشخیص صحت داشتن یا جعلی بودن گواهی یک وبسایت هستند.